ΣΕΛΙΔΕΣ

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Ροδίτικες ορθοπεταλιές-Χειροποίητα ποδήλατα Fidusa

To ποδήλατο με το περίεργο όνομα Fidusa ακούγεται συχνά τώρα τελευταία στα forum ποδηλασίας (ο ποδη-λάτρης ξέρει!). Το όνομα δεν είναι ιαπωνικό ούτε κινέζικο, όπως τα περισσότερα ποδήλατα που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους, μιας και στην πλειοψηφία τους παράγονται στην Ασία και κυρίως στην Κίνα. Fidusa / Οφιούσα, Φιδούσα: Είναι ένα
από τα παλιά ονόματα της Ρόδου, που είχε αποδοθεί στο νησί γιατί είχε πολλά φίδια.  Εκεί κατοικοεδρεύει και η βιοτεχνία χειροποίητου ποδηλάτου Fidusa.
Και πώς «ξεφύτρωσε» μια ποδηλατοποιία στη Ρόδο (η μοναδική μάλιστα που υπάρχει στην Ελλάδα, και μια από τις ελάχιστες που έχουν απομείνει στην Ευρώπη); Μην απορείτε! Η σχέση του νησιού με το ποδήλατο κρατάει κοντά εννιά δεκαετίες. Το πρώτο και μοναδικό ποδηλατοδρόμιο της χώρας, μέχρι το 1992, κατασκευάστηκε στη Ρόδο (επί ιταλικής μάλιστα κατοχής, το 1926). Εκεί διεξάγονταν από το 1951-1992 το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας, που προσέλκυε χιλιάδες κόσμου στους αγώνες – ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’70. Εκεί συνεχίζεται μέχρι και σήμερα η παράδοση με τον περίφημο «Γύρο Ρόδου». Ενώ τον τελευταίο χρόνο, 100 και πλέον λάτρεις της ορθοπεταλιάς συγκεντρώνεται κάθε Παρασκευή βράδυ για ποδηλατοβόλτα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε ο Γιώργος Βογιατζής, που στα δώδεκα απέκτησε το πρώτο του ποδήλατο, πληρωμένο μάλιστα σε είδος (μερικές ντουζίνες πιάτα)! Από τότε ακολούθησαν δεκαπέντε χρόνια αγνωστικής πορείας στην ποδηλασία, τίτλοι (μεταξύ αυτών και βαλκανιονίκης), συμμετοχή στην εθνική ομάδα. Επειδή όμως δεν του αρκούσαν τα ατελείωτα χιλιόμετρα ποδηλασίας και είχε μεγάλη περιέργεια για το πώς κατασκευάζονται τα πολυαγαπημένα του δίτροχα, αποφάσισε το 1985 να επισκεφτεί την οικογενειακή βιοτεχνία χειροποίητων ποδηλάτων Faggin στην Πάντοβα. Αφού μυήθηκε στη τέχνη επέστρεψε στη Ρόδο ιδρύοντας τη Fidusa, την πρώτη ελληνική βιοτεχνία  χειροποίητου ποδηλάτου.
Μια πλήρης μονάδα κατασκευή σκελετών ποδηλάτου,  ένας ιδιοκτήτης που κατασκευάζει ο ίδιος με τέχνη και μεράκι χειροποίητα ποδήλατα, 6-8 βοηθητικοί εργαζόμενοι και 400-500 ποδήλατα το χρόνο, αποτελούν τα συστατικά της συνταγής επιτυχίας της Fidusa. Ελληνική βιοτεχνία, στην επαρχία και μάλιστα σε νησί; Μα η Ελλάδα δεν είναι χώρα που πουλάει υπηρεσίες (με τις περισσότερες παραγωγικές μονάδες να έχουν βάλει λουκέτο εδώ και πολλά χρόνια); Και πώς θα ανταγωνιστεί τις εταιρείες μαζικής παραγωγής φτηνού ποδηλάτου; Κι  όμως η Fidusa μετρώντας πάνω από δύο δεκαετίες χρόνια ζωής φαίνεται ότι κατορθώνει να κάνει …ορθοπεταλιές παρά την κρίση. «Πλέον ανταγωνιζόμαστε πολυεθνικές» τονίζει ο Γιώργος Βογιατζής, που είναι πραγματικά χαρούμενος βλέποντας τα ποδήλατα του να κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο (Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Τουρκία, Ισραήλ) και τη βιοτεχνία του να συγκεντρώνει 235 χρυσά μετάλλια (από αγώνες που συμμετείχαν αθλητές με ποδήλατα Fidusa) σε όλο τον κόσμο! Ενώ όπως τονίζει «οι επιδόσεις της σε τζίρους ξεπερνούν ακόμα και τους αρχικούς προσδοκώμενους στόχους».
Κι όλα αυτά παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες: «Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορέσεις να πάρεις ένα μερίδιο από την αγορά, με δεδομένο ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τεράστιες επιχειρήσεις με μικρότερο κόστος παραγωγής αλλά και μεγάλες επενδύσεις στη διαφήμιση και το μάρκετινγκ» τονίζει ο Γ. Βογιατζής.  Ενώ σημειώνει ότι: «Η λειτουργία της βιοτεχνίας στη Ρόδο αυξάνει σημαντικά το κόστος, αφού η μεταφορά ενός έτοιμου προϊόντος π.χ. από τη Ρόδο στην Αλεξανδρούπολη είναι εξαιρετικά κοστοβόρα». Κι όσο για το κράτος που θα μπορούσε να «στηρίξει» τις ελάχιστες εναπομείναντες εγχώριες παραγωγικές μονάδες: Ποιεί την ήσσαν.  «Ούτε καν μια έκπτωση στα τέλη ταχυδρομείου για τις βιοτεχνίες της επαρχίας δεν έχει προωθήσει». Παρόλα αυτά ο ίδιος αρνείται να εγκαταλείψει το όμορφο νησί του μεταφέροντας την έδρα του σε κάποιο μεγάλο λιμάνι της χώρας, μειώνοντας το κόστος και αυξάνοντας την κερδοφορία του. «Τη βιοτεχνία δεν την έκανα για πλουτισμό» μας λέει ορθά κοφτά και συμπληρώνει «όλο το σαββατοκύριακο πάλευα να φτιάξω ένα σκελετό. Μέρες ολάκερες δουλεύω για να φτιάξω ένα ποδήλατο, με πάθος και μεράκι. Αυτά δεν ξεπληρώνονται με λεφτά».
Η Fidusa κατασκευάζει όλων των ειδών τα ποδήλατα, ενώ το κόστος τους ξεκινά από τα 500 ευρώ και ανεβαίνει ανάλογα με το βαλάντιο. Εκτός απ’ τους αθλητές απευθύνονται και σε όποιο προτιμά μια πλήρως μελετημένη, χειροποίητη απόλυτα εξατομικευμένη κατασκευή παρά την κοινή τάση της μαζικής παραγωγής ποδηλάτων σε μεγέθη. Τα ποδήλατά της είναι «κομμένα και ραμμένα» στις ανάγκες του αναβάτη, ενώ ξεχωρίζουν και στο αισθητικό κομμάτι. Κάθε ποδηλάτης δίνει τα μέτρα και σχεδιάζεται το ιδανικό γι’ αυτόν ποδήλατο: Σωστή θέση του αναβάτη, σωστό ύψος σέλας, άνοιγμα τιμονιού, μήκος δισκοβραχίονα κ.λπ. Ενώ ικανοποιούνται και όλες οι… εκκεντρικές ορέξεις: «Έχουμε φτιάξει αγωνιστικό ποδήλατο με ίσιο τιμόνι, με σκελετό που είχε γραμμένο το όνομα του ιδιοκτήτη ακόμη και με φύλλα χρυσού!».
Ως λάτρης και ο ίδιος του ποδηλάτου και από τη θέση του κατασκευαστή αλλά και του αναβάτη είναι αισιόδοξος για τη γενίκευση της χρήσης του, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε πολλές πόλεις τις Ελλάδας. «Τελευταία η ζωή στην πόλη αλλά και την επαρχία είναι τόσο έντονη και γρήγορη, που δεν υπάρχει το περιθώριο να κάνεις μια σειρά πράγματα με τα πόδια. Το ποδήλατο σου λύνει τα χέρια, εντάσσει την άσκηση στην καθημερινότητα μας, ενώ μειώνει και τον αριθμό των ΙΧ. Χρειάζεται όμως να καλλιεργηθεί ο σεβασμός όσων οδηγούν αυτοκίνητα απέναντι στους ποδηλάτες» υποστηρίζει.
Τελικά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο! Σε μια περίοδο που όλο και περισσότεροι σκέφτονται να γυρίσουν στα χωριά τους ή καλύτερα να πάρουν τα βουνά, η περίπτωση της ροδίτικης βιοτεχνίας Fidusa είναι ένα καλό παράδειγμα  για να πειστούμε ότι το κέφι, το μεράκι, η δημιουργικότητα ανοίγει δρόμους ακόμη και στα πιο κακοτράχαλους τόπους…


Δείτε το site της Fidusa, http://www.fidusa.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου